Verlangend naar het licht: ‘’Gods liefde heeft mij vrijgezet van mijn verleden.’’

Nienke de Vries is nu 37 jaar en woont in het Oude Noorden in Rotterdam. Al sinds het begin van haar leven is ze op zoek naar bevestiging. Ze werd getrokken naar de duistere kanten van deze wereld. Maar ze vond op een dag een liefde, groter dan die waar ze altijd zo naar verlangde: God’s liefde. In dit interview vertelt ze hoe God haar leven voor altijd veranderde en hoe ze een intieme relatie met Jezus onderhoudt.

‘’Ik ben opgegroeid in Zuidlaren, in de provincie Drenthe,’’ vertelt Nienke. ‘’Tijdens mijn opvoeding leerde ik de rationele kant van het geloof kennen. Het christelijke geloof was wel aanwezig in de familie maar heel beperkt. Het intuïtieve van de Heilige Geest en Gods liefde kende ik nog niet. ’’ Terugkijkend op haar jeugd ziet Nienke dat God al vroeg zaadjes heeft geplant. ‘’Ik hoorde op de basisschool verhalen over God en Jezus. Nu weet ik dat alles een bedoeling heeft en dat Gods liefde voor mij zo groot is. En dat je samen met God, Jezus en de Heilige Geest een geweldig leven kunt hebben en mag wandelen in Zijn licht. ’’

Nienke is erg creatief, ze hield van knutselen maar werd gezien als een rebels kind. In haar jeugd kreeg ze daardoor het gevoel dat ze niet goed genoeg was. “ Ik werd vaak gezien als het ‘ zwarte schaap’. Schuldgevoel was wat er bij mij achter bleef. Mede hierdoor ging ik later bevestiging zoeken op de verkeerde plekken.’’ Op de middelbare school, zo zegt Nienke: ‘’begon ik depressieve gevoelens te krijgen en nam de duisternis steeds meer ruimte in mij over. Ik leefde veel in mijn hoofd, dat zie ik ook echt als een aanval van de duisternis, en ik was erg onzeker. Beetje bij beetje stapte ik dieper in die duisternis’’.

Onveiligheid

Als Nienke 20 jaar is, krijgt ze een relatie met een jongen, waarvan ze later ontdekt dat hij drugs gebruikt. ‘’Ik zocht wanhopig naar bevestiging bij hem maar werd achteraf gezien emotioneel gekleineerd. Ik geloofde alles wat hij zei en ook ik begon drugs te gebruiken en werd verslaafd.’’ Uiteindelijk ging deze moeilijke relatie uit, maar was Nienke verslaafd en zat ze in een diep dal. ‘’Ik vond de wereld zo ingewikkeld,’’ vertelt ze, ‘’Ik dacht dat ik niet mocht zijn wie ik ben. Ik zocht zoveel naar bevestiging, maar kreeg vaak het tegenovergestelde.’’

‘’Ik zocht zoveel naar bevestiging, maar kreeg vaak het tegenovergestelde.’’

‘’Al die tijd heb ik me zo leeg en alleen gevoeld’’, vertelt Nienke. ‘’Ik was het duistere pad ingeslagen, een pad zonder Jezus en kon bij niemand meer terecht. Ik raakte steeds dieper verstrikt in de duisternis’’. De liefde van Jezus was op dit moment nergens te bekennen in haar omgeving.

Nienke verhuist vanuit Zuidlaren naar Groningen. Daar belandt ze door een nieuwe, maar ook slechte relatie in een zeer onveilige situatie. Nienke: ‘’Ik weet nog goed dat ik op een dag echt vreesde voor mijn leven. Ik was op een totaal onveilige plek. Ik had een fysieke confrontatie met mijn toenmalige vriend gehad en werd belaagd door slechte mensen. Ik ging naar de politie om hulp te vragen. Maar die namen mij niet serieus.’’ Het voelde voor haar als een totale noodsituatie, waar ze er helemaal alleen voor stond. ‘’Ik wist niet wie ik moest bellen. Ik voelde me zo alleen. “Die nacht was onwijs spannend en vol gevaar mij”. En dat terwijl de nachtelijke duisternis kwam en het gevaar overal op de loer lag. ’

Het bleek ook een keerpunt. Want op dat moment is Nienke vanuit paniek gaan bidden. Het was echt een noodkreet. De zaadjes van vroeger begonnen uit de grond te schieten en werden lichtpuntjes waarin Nienke het uitriep naar iets daarboven: “Vader help mij”. ‘Ik belde een anonieme hulplijn en die herinnerde mij aan mijn oma die altijd voor mij bad en liedjes over God zong. Zo neuriede ze vaak het ‘ Onze vader’. Ik ging zelf door met bidden en dat gaf mij heel veel rust. Ik was een afscheidsbrief aan het schrijven aan mijn aardse vader en werd telkens getrokken naar het beeld van mijn hemelse Vader. ” De onveiligheid bleef, maar Nienke kreeg rust van God en kwam beetje bij beetje naar het licht, de duisternis uit.

Rotterdam

Nienke overleefde de nacht. Achteraf gezien was het deze dag dat Nienke opnieuw koos voor het leven. “Ik had nieuwe moed gekregen om hulp te vragen en kreeg ik een plek bij de vrouwenopvang in Rotterdam weg bij de slechte mensen die haar iets aan wilden doen. In Rotterdam kwam ik voor het eerst weer in de kerk, een evangelische kerk’’, zegt Nienke. ‘’Hier ervaarde ik de Heilige Geest die mijn gevoelige, intuïtieve kant aansprak. Ik begon meer te begrijpen over God, Jezus en de Heilige Geest waardoor ik meer ging leven in Zijn licht. ’’ Langzaamaan krijgt Nienke meer perspectief in haar leven. ‘’Ik had toen echt het gevoel dat de Heer mij veilig heeft gesteld in Rotterdam. Hij gaf mij een nieuwe kans in deze stad. Maar hij heeft nooit gezegd dat het makkelijk zou gaan worden.’’

In Rotterdam bouwt Nienke een nieuw leven op. Echter blijft haar leven vol strijd tussen duister en licht. De geschiedenis herhaalt zich nog een aantal keer. Nienke komt weer in aanraking met de duisternis en belandt weer in een verkeerd circuit. Maar ze komt ook nog af en toe in de kerk. ‘’Mijn oude gewoontes trokken mij weer naar de duisternis, naar de verkeerde mannen en alle andere slechte gewoonten in de duistere wereld. ’’

Gelukkig kende Nienke ook nog steeds de wereld van God, van het Licht. “ Op 14 februari was het weer een moment dat de Heilige Geest tot mij sprak. Ik had een huurachterstand en heel veel schaamte. De Heilige Geest sprak tot mij in mijn gedachten en wees mij er op dat ik ook kan kijken naar Zijn licht. Ik weet nog goed dat ik een kaarsje vroeg aan een hulpverlener om ook echt letterlijk mijzelf te kunnen focussen op het licht. “ De preken die Nienke had gehoord bij Jong en vrij waar ik af en toe kwam kwamen terug in haar gedachten. De focus op het licht op het licht van God bracht Nienke veel. Oplossingen kwamen voor problemen als de huurachterstand. Ze werd ook eens spontaan gezalfd in een openbare bus door een onbekende vrouw in Drenthe die vertelde dat de Heer haar had gestuurd. Nienke verlangde naar meer, naar het licht en de rust die daar zo lonkte.

‘’Ik verlangde naar meer van Zijn licht waar ik rust kon vinden.’’

Zie, u bent mooi, Mijn vriendin. – Hooglied 1: 8, 15 (HSV)

Die grote, onvoorwaardelijke bevestiging en liefde, waar Nienke zo naar snakte in haar leven, vond ze bij God. Nienke: ‘’Ik wist door de kracht van de Heilige Geest die ik ervaarde in de kerk dat ik op de juiste weg was. Niet alles zou gelijk goed zijn. Maar ik was niet alleen. Ik leerde steeds meer om te leven vanuit de identiteit die ik in Jezus ben: Zijn geliefde dochter. Deze identiteit kon ik niet verliezen door Zijn genade. Ik bleef domme keuzes maken, mijn gewoontes bleven mij trekken naar de duisternis. Maar Gods liefde bleef aan mij trekken en zette mij stap voor stap vrij van mijn oude leven.’’

‘’‘Ontspan je nou maar, ik ben er voor je, wat je ook doet.’’ Dat is wat ik telkens van de Heilige Geest hoorde. Mijn relatie met Hem groeide en groeide doordat ik vol overgave de bijbel las en alle woorden met de kracht van de Heilige Geest opdronk. Ik kon steeds beter luisteren naar Zijn stem en in Zijn aanwezigheid zijn. Zo vond en vind ik nog steeds de weg, het plan van God voor mijn leven. Het enige wat ik hoef te doen: omhoog kijken naar het licht, naar de zon en de bijbelse waarheid tot me nemen.“

In de zon vindt Nienke het licht, de Heilige Geest. Ze vertelt: “ Als ik aanbid tot God dan bid ik graag in tongentaal en focus ik mij graag op de zon. Zo raak ik vervuld van Heilige Geest en zie ik de kleur van de zon veranderen van geel maar oranje, roze en uiteindelijk paars. De kleur die volgens de bijbel staat voor Koningschap, overwinning, macht en autoriteit.”

‘’Jezus is nu mijn allerbeste vriend. Hij is iemand die met heel veel liefde en compassie naar mij kijkt en mij goedkeuring geeft om wie ik ben in Hem’’, vertelt Nienke. ‘’Daar heeft Hij alle geduld in de wereld voor.’’ Nienke heeft geleerd hoe je een intieme relatie met Jezus kunt onderhouden, hoe je de Heilige Geest ervaart en hoe de Bijbel echt een levend woord wordt. Ze weet dat het geloof geen eenrichtingsverkeer is. Nienke blijft elke dag nog leren. Zo leerde ze dat het belangrijk is om je (ook) te focussen op de kleine dingen. ‘’God zegt tegen mij: ‘Focus je op de vruchten die je hebt. En zorg dat je je taken met liefde doet.’’’

Nienke is vandaag de dag jeugdwerker in Rotterdam. ‘’Zonder God zou ik nu nog steeds verslaafd zijn aan alcohol en drugs. Maar God liet mij zien dat Hij een groter plan heeft voor mijn leven en dat Hij elke seconde van dit leven bij me wil zijn. Toen het voor mij onveilig was in mijn huidige wijk en de autoriteiten dit bevestigden, vertelde de Heilige Geest mij dat Hij voor mij zorgt en dat ik juist in Zijn licht mag zijn op de plek waar in nu woon. Hij zorgt voor mij, Hij is mijn toevlucht en burcht in onzekere tijden. Zijn liefde laat ik in alles wat ik doe zien, in de grote en kleine dingen. Als ik alleen maar een praatje maak met iemand, kan ik al zoveel betekenen. God werkt in het kleine, dat geloof ik echt.’’

Struikelend achter hem aan

Voor Nienke is het Bijbelboek Hooglied hét voorbeeld van hoe God haar liefheeft. ‘’Hooglied legt zo mooi uit hoe geduldig Hij is met mij en hoe Hij met mij wil dansen. Langzaam maar zeker wil hij laten weten hoeveel hij wel niet van mij houdt. Dat Hij een plan met mijn leven heeft in het licht.’’

Alles is mooi aan jou, er is geen gebrek aan jou (Hooglied4:7)

Elke dag van Nienkes leven blijft ze ervoor kiezen om omhoog te kijken naar het licht, naar de zon naar God met hulp van Jezus en de Heilige Geest. Dat kan letterlijk zijn door het naar God uit te zingen en te roepen of door het lezen van de bijbel, zingen en mediteren. “Zo dompel ik mij elke dag weer in Zijn waarheid over mij. Hij vertelt mij dat ik zijn grote liefde ben en dat ik mijn goedkeuring bij Hem mag vinden. Het Bijbelboek Hooglied laat mij zien hoe God de relatie met mij ziet. Hij is zo dol op mij. En dat mag ik elke dag weer ervaren. Zijn onvoorwaardelijke liefde voor mij helpt mij om Zijn licht te brengen in de duisternis. Ik ben genoeg in Hem en mag daarom struikelend achter Hem aan. Hij wijst de weg, ik volg in Zijn voetsporen en weet dat als ik val Hij helpt mij overeind.’’

Dit bericht is ook beschikbaar in: