“Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken, mijn ziel weet dat zeer goed.”

Psalm 139:14 HSV

Eliza is geboren in Nederland, maar leefde tot haar achttiende in het prachtige Caribisch gebied. Deze plek bewaart ze in haar hart. “Omdat mijn vader van Caribische afkomst is en mijn moeder Europees, kreeg ik vaak de vraag: “Voel jij je meer zwart of wit?” Ik moest kiezen! Vreselijk vond ik dat, en nog steeds vind ik dat. Het maakte dat ik moeite had met zelfacceptatie. Als ik mezelf zwart noemde, voelde het alsof ik mijn moeder tekort deed, en als ik wit zei, leek het alsof ik mijn vader afwees.”

De keuze voor wit of zwart voelde voor haar als een keuze voor een van haar ouders. Het bracht Eliza in een constante zoektocht naar haar eigen plek, oftewel haar eigen identiteit, tussen verschillende werelden, culturen en rassen. “Ik had het gevoel dat ik er tussenin zat,’’ vertelt Eliza, ‘’en daarmee zat ik vast. Ik werd weleens uitgescholden als “gruwel”, of “poep kleur”. Heel naar! Deze fundamentele keuze in wie ik ben en waar ik hoor zorgde voor weinig eigen-liefde. En dat liet diepe sporen na in mijn ziel.’’

Prestaties en Goedkeuring van anderen

‘’Op school was het niet veel beter. Ik werd gepest vanwege mijn gewicht. Vanaf jongs af aan zat ik op een dieet, telde ik calorieën en was ik bezig met hoe ik eruit zag, omdat ik dacht dat dat de enige manier was om geaccepteerd te worden. Klasgenoten maakten me vaak belachelijk, waardoor ik me gekwetst, beschaamd en ongemakkelijk voelde.’’

In haar tienerjaren kwamen daar nog gevoelens van verlatenheid en emotionele verwaarlozing bij. Eliza: ‘’Na de scheiding van mijn ouders werd mijn leven een stuk zwaarder. Ik kreeg te maken met uitdagingen waar ik moeilijk mee om kon gaan. Ik voelde me vaak heel eenzaam. Ik had niemand om mee te praten over mijn angsten, zorgen of de veranderingen in mijn lichaam. Ik verstopte me in mijn studieboeken. Mijn waarde haalde ik uit goede cijfers en prestaties. Ik zocht de goedkeuring van anderen om me te laten voelen dat ik goed genoeg was. En dat lukte.’’

Deze drang naar perfectie en goedkeuring werd een rode draad in het leven van Eliza. ‘’Ik leefde van de ene prestatie naar de andere: altijd op zoek naar het volgende hoogtepunt. Ik maakte geen ruimte voor emoties en hield mezelf voor dat de wereld gevaarlijk en hard was, en dat niemand om me gaf. Ik ervaarde een diepe leegte van binnen en probeerde deze te vullen met alles wat de wereld te bieden had: status, uiterlijk, geld, carrière, feestjes, enzo. Uiteindelijk belandde ik in een vicieuze cirkel van depressie en onvervulde verlangens.’’

‘’Uiteindelijk belandde ik in een vicieuze cirkel van depressie en onvervulde verlangens.’’

Bankje bij de Erasmusbrug

‘’In 2019 bereikte ik het dieptepunt van mijn leven na een ingrijpende, traumatische ervaring op een festival. Ik belandde in een donkere periode vol depressie, suïcidale gedachtes en trauma. In datzelfde jaar, op een dag veranderde alles toen ik een man ontmoette die ik maar een straatevangelist zal noemen, bij gebrek aan een beter woord. Maar als ik heel eerlijk zou zijn, zou ik hem een engel van de Heer noemen. Het was een erg koude winterdag. Ik zat op een bankje bij de Erasmusbrug in Rotterdam. De lucht was grauw en bewolkt, en de wind voelde ijzig aan op mijn gezicht. Het weer om me heen weerspiegelde precies hoe ik me van binnen voelde: donker en zwaar. Het verdriet dat ik die dag voelde, was zo zwaar dat ik alleen maar kon zitten en huilen, terwijl de tranen maar bleven stromen. De wereld om me heen voelde ijskoud aan, en ik zat daar, volledig ‘lost’ en alleen. Mensen liepen langs me, maar niemand stopte om me te troosten. Hoe meer mensen voorbij gingen, hoe eenzamer ik me voelde. Ik keek omhoog en zei in mijn hart: “God, als U echt bestaat, help me nu!” Een paar minuten later gebeurde iets wat ik niet kon verklaren. Een man kwam naar me toe en vertelde dat hij precies een jaar geleden op dezelfde bank zat, net als ik nu, huilend om het verlies van zijn moeder. Het was een moment in zijn leven waarop hij God in twijfel trok en op het punt stond zijn geloof in Hem los te laten door de pijn die hij voelde. Ik keek hem verbaasd aan. Is God echt zo dichtbij? vroeg ik me af. Precies een jaar na het overlijden van zijn moeder was hij vandaag hierheen gekomen om God te danken. Maar duidelijk te zien had God een ander plan: Op deze koude winterdag kruisten twee mensen elkaars pad. Met hetzelfde gevoel en dezelfde vraag: Bestaat God echt? En zo ja, ziet God mijn pijn? Houdt Hij wel van mij? Door deze man werd ik bemoedigd de Bijbel te lezen en Jezus uit te nodigen in mijn leven. Zijn woorden aan mij: Vertrouw op Jezus! Hij is de Weg, de Waarheid en Het Leven.’’

“Daar bij de Erasmusbrug ontmoette ik Jezus echt als persoon.”

Hoewel Eliza op haar katholieke school al over Jezus had gehoord, wist ze niet wie Hij écht was. Eliza vertelt: ‘’Daar bij de Erasmusbrug ontmoette ik Jezus echt als persoon. Vanaf dat moment begon een lange reis van genezing, met Jezus aan mijn zijde. Door omstandigheden raakte ik mijn baan en woning kwijt en bellande ik een nog donkere periode. Maar Jezus liet mij meerdere malen weten dat Hij bij me is en dat ik niet alleen ben. Zo ervaarde ik het echt en nog steeds. Het ging niet zonder vallen en opstaan, maar ik leerde dat Zijn weg de enige echte weg is naar innerlijke vrede en vervulling.’’

“[…]aan het werk dat we samen met God mogen doen kunnen we soms vieze handen krijgen, maar we hoeven niet bang te zijn voor het proces.”

Sylvia Bakker, Bestemd voor Wonderen

Sometimes the truth hurts

‘’We hoeven niet bang te zijn voor het proces,’’ leert Eliza. ‘’En dat is precies hoe ik het zelf ook heb ervaren. Ik mocht mijn identiteit terug vinden, niet in prestaties maar in het ZIJN, gewoon ZIJN van Zijn geliefde dochter. Dit herstel is een proces wat nog steeds gaande is. Het is niet zomaar een proces, maar een diepgaand en vaak moeilijk pad. Het vraagt tijd, geduld, en de ruimte om te leren en te groeien. Het vraagt GENADE van mijzelf voor mijzelf. Van God voor mij en van mijn omgeving voor mij. Ik moest echt leren dat het belangrijk is om vriendelijk voor jezelf te zijn. Minder streng zijn voor mezelf. De hoge eisen aan het licht brengen en in lijn brengen met de realiteit. Dit is niet altijd makkelijk en vereist een eerlijke confrontatie met jezelf. “And sometimes the truth hurts”. Er zijn dagen dat ik vergeet van mezelf te houden. Door de Bijbel te lezen, herinner ik mij eraan dat ik een hemelse Vader heb die mij altijd laat weten dat ik onvoorwaardelijk geliefd ben en dat ik goed genoeg ben, precies zoals ik ben.’’

“If I were to paraphrase Matthew 11:28, I would say something like this: “It’s time to step off the treadmill of performance and acceptance, trying to earn your way into My love and favor. Just come to Me. Trust My love for you and be assured that you are not accepted because of what you can do, but because of what I have done for you. Breathe a sigh of relief, don’t stress out over your faults; just relax”.

Joyce Meyer, “Battlefield of the Mind Bible”

Vrijheid

Eliza: ‘’Ahhhh! Vrijheid, dat is wat ik nu mag ervaren. Vrijheid van prestaties, van mijn trauma’s, van people-pleasen, van validatie zoeken bij anderen, van schreeuwen om aandacht en acceptatie. Nu woon ik in Rotterdam, waar ik mijn ervaringen en inzichten deel waarmee ik hoop anderen te inspireren om Jezus in hun leven uit te nodigen. Laat Hem je de weg wijzen. We hebben allemaal onze eigen strijd, en Jezus wil je juist daar ontmoeten, persoonlijk en dichtbij! Wat ik heb ervaren, is dat Jezus precies weet hoe het voelt, omdat Hij het zelf heeft doorgemaakt. Hij kent onze pijn, onze strijd en onze worstelingen – niet van een afstand, maar uit eigen ervaring. Daarom kan Hij ons echt begrijpen en helpen’’

Eliza vervolgt: ‘’Laat Hem binnen. Hij kent je en roept je bij naam (Psalm 139). JIJ BENT GENOEG. YOU ARE WANTED. Wat mijn verhaal laat zien, is dat, hoe verloren of gebroken je je ook voelt, er altijd een weg vooruit is met Jezus. Er waren momenten dat ik gewoon opgaf op mezelf en dingen deed waar ik niet trots op ben. Maar Jezus kwam juist daar, midden in die donkere plek, midden in mijn schaamte, om me te herinneren dat ik geliefd ben en dat Hij echt het beste voor mij voor ogen heeft. Hij belooft niet een makkelijk pad, maar Hij belooft wel dat Hij er altijd zal zijn. Ook al is het eng, Hij zal je nooit verlaten. Zelfs op de dagen dat jij de hoop opgeeft, blijft Hij in jou geloven. Zijn liefde is te groot om je in wanhoop te laten verdrinken:’’

Als u christen wordt, wordt u van binnen helemaal nieuw. U bent als het ware opnieuw door God geschapen. Er is een heel nieuw leven begonnen.

2 Corinthiërs 5:17 HTB

Tips van Eliza

Tips van Eliza voor een leven met Jezus aan je zijde:

1. Wandel met God. Wandel op Zijn tempo en geef het tijd. Soms willen we dingen snel gedaan krijgen of willen we de vervelende ervaring zo snel mogelijk achter ons laten. God geeft om je leven en soms heeft iets tijd nodig om te bloeien. Lees Prediker 3 en Jozua 1:9. Vertrouw op God en geloof dat Hij ons leidt, ook als we het nu nog niet begrijpen. Zoals het staat geschreven: ‘Nu begrijp je niet wat Ik doe, maar later zul je het begrijpen.’ – Johannes 13:7. En inderdaad, nu ik terugkijk op de afgelopen jaren, zie ik wat ik toen niet kon zien door alle pijn. Op dat moment verblindde mijn pijn me, waardoor ik het goede niet kon zien – maar God zag het altijd al
2. Weet dat je geliefd bent. Op dagen dat je het even niet meer weet, herinner je jezelf eraan dat Jezus onvoorwaardelijk van je houdt. Fouten maken is menselijk, maar laat je niet verdrinken in schaamte of schuld. Jezus heeft het al voor je gedragen. Zie Romeinen 8:1 en 8:31-39.
   Tip: Op deze momenten luister ik graag naar aanbiddingsmuziek om troost te vinden en gewoon in Gods aanwezigheid te komen. “I Am Good” van Travis Greene. Lees Psalm 139 en houd je vast aan Zijn beloften.
3. Zoek (professionele) hulp wanneer dat nodig is. Op basis van mijn eigen ervaring weet ik hoe belangrijk het is om de juiste ondersteuning te zoeken. Therapie kan je helpen om moeilijke tijden door te komen en je mentale en emotionele welzijn te verbeteren. Het is oké om hulp te zoeken.
4. Reflectie en zelfbewustzijn zijn essentieel voor verandering. Nodig de Heilige Geest uit om je te laten zien waar je mag groeien en rijpen. Vraag Hem om de struikelblokken te onthullen die je ontwikkeling in de weg staan. De brief aan de Galaten heeft mij hier enorm bij geholpen en mijn inzicht hierin verdiept.
   Tip: Gebruik een dagboek om je emoties te delen met God. Er zijn ook veel Christelijke dagboekjes of ‘devotionals’ die je kunnen helpen bij je dagelijkse reflecties.
5. Stay Connected! Zoek een community die je zonder oordeel steunt in je groei en genezing. Sluit je aan bij een kerk, vraag of ze connect groepen of groepsactiviteiten hebben waar je samen kunt bidden, de Bijbel bespreken en elkaar ondersteunen. Groei gebeurt niet alleen—omring jezelf met mensen die met je meelopen!
6. JE MAG RUSTEN. Herstel is echt een proces. Doe het vooral stap voor stap. Neem tijd voor zelfzorg en rust in Gods liefde. Mattheüs 11:28-30 herinnert ons: “Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn… en ik zal jullie rust geven.” Laat de druk om te presteren of altijd iets te doen los. Soms heeft je mind, lichaam en geest gewoon rust nodig. AND THAT’S OKAY! Alles op God Zijn tijd.
7. Kies een Bijbelvertaling die bij jou past. Ga voor een vertaling die je goed begrijpt. Zelf lees ik graag Engelse versies en soms de Easy-To-Read Bijbel. En eerlijk? Ik hou ook van kinderbijbelverhalen—eenvoudig, helder en vol kleur!
8. Blijf praten met God. Soms hebben we momenten dat we gewoon niet weten wat we moeten zeggen of waar we moeten beginnen. Nodig God uit om je te helpen in deze momenten.
   
   Tips: Bid de psalmen, gebruik een Christelijke bijbel app, ga buiten wandelen in de natuur en geniet van Zijn schepping, zit in stilte en nodig Hem uit om bij je te komen, doe ik creatiefs en laat je inspireren, luister naar een Bijbel podcast, bijv. ‘Eerst Dit’ van EO. Al met al, nodig Jezus uit om bij je te komen en laat je leiden door Zijn Geest. ‘Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop; als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik binnenkomen en de maaltijd met hem houden, en hij met Mij.’ – Openbaring 3:20

Hasan Çolak overleed in de nacht van 25 augustus 2024, onverwachts na een zomeravond vol wijntjes en gezelligheid. Hij laat zijn vrouw Bettina (47), zoon Julius (18) en dochter Luna (16) achter. Bettina vertelt: “Hasan organiseerde zijn events met visie: alles moest altijd perfect zijn, het was alles of niets. Zijn grote liefde voor Disney (Disneyland Parijs) heeft daar alles mee te maken. Volgens hem klopte alles daar: van de vriendelijke schoonmaker, tot de muziek uit de speakers. Disney was echt zijn happy place.’’

In hun woonkamer in Rotterdam Prins Alexander vertelt de weduwe van Hasan, Bettina Çolak, over haar geliefde man. ‘’Als ik kijk naar Hasans verhaal, is er altijd hoop geweest. Ik wil dat die hoop in leven blijft.’’

Hasan (48) overleed plotseling in augustus 2024. Zijn vrouw Bettina vertelt: ‘’Hoop is voor mij nog steeds een feit, ook al begrijp ik hier helemaal niks van.’’

100% deel

Hasan werd geboren als zoon van een Nederlandse moeder en een Turkse vader. Hij groeide op in Rotterdam-Zuid. Al snel werd duidelijk dat zijn biologische ouders niet voor hem konden zorgen en werd hij deel van een pleeggezin.
‘’Hij was echt 100% deel van dat gezin’’, vertelt Bettina. “Zijn pleegouders waren als zijn echte ouders voor hem. Toen zijn pleegvader overleed zei Hasan tegen mij: ‘Van deze vader heb ik het meest geleerd.'”

Toch had Hasan als pleegkind het gevoel dat hij zich meer moest bewijzen dan de rest. Bettina: ‘’Bewijsdrang zat er bij hem altijd. Alles wat hij deed moest goed zijn.’’

‘’Alles wat hij deed, moest goed zijn.’’

Hasan & Bettina

Als Bettina wordt gevraagd hoe ze haar relatie met Hasan zou omschrijven, grinnikt ze een beetje. ‘’Onze relatie is altijd een beetje turbulent geweest. Ik ken Hasan sinds ik 16 ben en hij vroeg me verkering op het Flevofestival, terwijl de band Delirious? speelde. Vervolgens is het nog een paar keer aan en uit geweest, voordat we in augustus 2003 trouwden.’’

Samen zijn ze gelukkig, maar wat Bettina niet weet, is dat Hasan nog steeds diep in de schulden zit door zijn gokverslaving. ‘’Hij begon al op zijn 15e met gokken, en eigenlijk is hij daar nooit meer helemaal vanaf gekomen. Tot hij een halfjaar na ons trouwen op werd gepakt. Ik heb toen tegen hem gezegd: ‘Ik blijf bij je; ik heb voor je gekozen voor goede en slechte tijden, maar je moet wel hulp zoeken.’’

‘’Ik blijf bij je, maar je moet wel hulp zoeken.’’

En dat gebeurde. Hasan volgde een halfjaar lang intensieve therapie bij de Hoop. ‘’Daar is hij het echt aangegaan en heeft hij na dit traject en veel gebed kunnen zeggen: ‘Ik doe dit nooit meer.’’’

Events voor Jezus

Hasan groeide op in een gelovig, christelijk gezin. Maar ondanks dat kon Hasan worstelen met God. ‘’Hij voelde zich soms teleurgesteld,’’ vertelt Bettina. “Hij was een man vol visie en vooral de mensen van God vond hij soms moeilijk. Toch voelde Hasan dat God er altijd voor hem is geweest, God was echt zijn enige houvast.’’

Vanuit zijn liefde voor God én het organiseren van events richtte Hasan C-stars Productions op: evenementen organiseren voor Jezus, en het liefst zo groots mogelijk.

Bettina: ‘’Sindsdien heeft hij ontzettend veel events georganiseerd. Zijn grootste droom was een evenement in Ahoy. Hij vertelde me dat hij vroeger al dacht: ooit organiseer ik een evenement dat op dat zwarte bord staat. En dat is gelukt. Zijn allergrootste event was Joyce Meyer in Ahoy. Een event voor 11.000 mensen, waar hij de producent was. Mensen geloofden niet dat hij dat event alleen (samen met 1 medewerkster) heeft gedaan, maar het was toch echt zo.’’

‘’Zijn allergrootste was Joyce Meyer in Ahoy.’’

‘’Mensen in aanraking brengen met Jezus, dat was zijn liefste verlangen,’’ vertelt Bettina. ‘’Hij was een man vol ideeën. In zijn geliefde stad Rotterdam organiseerde hij bijvoorbeeld ook een kerstevent voor de Laurenskerk en nog veel meer. Daar genoot hij enorm van.’’

In zijn events streefde Hasan naar perfectie. ‘’Daarom was Disney (Disneyland Parijs) ook zijn favoriete plek om te zijn: daar klopte alles, van de vriendelijke schoonmaker, tot de muziek uit de speakers, de parades, de vuurwerkshow. Disney was echt zijn happy place.’’

#Samen

Als de Coronacrisis uitbreekt en overal in de media veel nadruk wordt gelegd op het woord ‘samen’ besluit Hasan daar een grapje van te maken. Hij bedenkt de hashtag #samen en plaatst hilarische foto’s op zijn sociale media-accounts.
Bettina: ‘’Op een gegeven moment zaten mensen gewoon te wachten tot hij weer iets ging posten, het werd echt een ding.’’

Alhoewel #samen begon als een grapje, groeide het uit tot het motto van Hasans leven. ‘’Dat is wat hij wilde, en dat groeide alleen maar de laatste tijd: Hij wilde verschillende kerken, stromingen en mensen samenbrengen voor Jezus. Hasan wilde kijken naar het grote plaatje. We moesten niet allemaal op ons eigen eilandje blijven volgens hem, maar samen gaan voor het koninkrijk, en Jezus bij de mensen brengen zoals het in Mattheüs 28 staat geschreven.’’

’’We moesten niet allemaal op ons eigen eilandje blijven, maar samen gaan voor het koninkrijk.’’

Zijn grootste event ooit

‘’Hasan was een man met veel humor,’’ vertelt Bettina. Hij had altijd gekscherend gezegd dat zijn begrafenis groots en meeslepend moest worden. Daarnaast moest het nummer ‘November Rain’ afgespeeld worden terwijl zijn kist de kerk uit werd gedragen. En dat gebeurde ook, maar veel eerder dan hij had gedacht.’’

Want na een gezellige zomeravond met vrienden overlijdt Hasan, geheel onverwachts in de nacht van 24 op 25 augustus 2024. Even blijft het stil in de woonkamer, voordat Bettina weer begint te vertellen: ‘’Ik voel me beroofd van hem. Ik ben boos, heel boos. Maar ik weet dat ik die boosheid mag voelen en dat God ook hier bij is. God is verdrietig met mij. Hij haat de dood en daarom heeft hij Jezus gegeven zodat de dood uiteindelijk niet zal winnen.’’

‘’In de zomer van 2024 had hij het nog gezegd: zijn begrafenis moest zijn grootste event ooit worden, met alles erop en eraan: met November Rain de kerk uit, vette worship en Jezus in het midden, tussen de mensen. Dus zijn de liefste kennissen en vrienden de week voor de begrafenis keihard aan de slag gegaan om zijn wens waar te maken: Hasan’s laatste, maar grootste event ooit. En het was fantastisch, het was helemaal hem, precies zoals hij was.’’

“Zijn begrafenis moest zijn grootste event ooit worden.’’

Bedoeld voor grote dingen

Bettina: ‘’Hasan was een uitgesproken persoonlijkheid met een duidelijk plan in zijn leven. Zelf had ik dat gevoel veel minder, tot ik begreep hoeveel het voor hem had betekend dat ik bij hem was gebleven ondanks zijn schulden en gokverslaving. Iemand vertelde mij toen: ‘It healed his heart.’ En toen wist ik het: Gods plan met mijn leven was om met Hasan getrouwd te zijn.’’

Het blijft even stil. ‘’En nu dan? Nu hij er niet meer is? Nu weet ik nog niet wat Gods plan is. Het enige wat ik weet is dat Hasan’s overlijden ‘gewoon’ het resultaat is van gebrokenheid in deze wereld. En dat er nog steeds hoop is. Want Jezus is er, en hij wil altijd hoop geven.’’

‘’Hasan zei altijd: ‘Ik ben gemaakt voor grote dingen. En ik denk dat dat waar is, want ook na zijn dood gaat God hem gebruiken, dat weet ik zeker. Als ik omhoog kijk zie ik de sterren, en denk ik aan Hasan. Ik denk aan het feit dat God alles in Zijn hand heeft en Jezus voor Hasan, en voor mij de hoop van de wereld was, en is. Sterren zijn soms maar een klein lichtje, maar ze verhelpen altijd de duisternis. En met die gedachte voel ik dat hoop voor altijd bij me blijft, verankerd in mijn ziel.’’

Nienke de Vries is nu 37 jaar en woont in het Oude Noorden in Rotterdam. Al sinds het begin van haar leven is ze op zoek naar bevestiging. Ze werd getrokken naar de duistere kanten van deze wereld. Maar ze vond op een dag een liefde, groter dan die waar ze altijd zo naar verlangde: God’s liefde. In dit interview vertelt ze hoe God haar leven voor altijd veranderde en hoe ze een intieme relatie met Jezus onderhoudt.

‘’Ik ben opgegroeid in Zuidlaren, in de provincie Drenthe,’’ vertelt Nienke. ‘’Tijdens mijn opvoeding leerde ik de rationele kant van het geloof kennen. Het christelijke geloof was wel aanwezig in de familie maar heel beperkt. Het intuïtieve van de Heilige Geest en Gods liefde kende ik nog niet. ’’ Terugkijkend op haar jeugd ziet Nienke dat God al vroeg zaadjes heeft geplant. ‘’Ik hoorde op de basisschool verhalen over God en Jezus. Nu weet ik dat alles een bedoeling heeft en dat Gods liefde voor mij zo groot is. En dat je samen met God, Jezus en de Heilige Geest een geweldig leven kunt hebben en mag wandelen in Zijn licht. ’’

Nienke is erg creatief, ze hield van knutselen maar werd gezien als een rebels kind. In haar jeugd kreeg ze daardoor het gevoel dat ze niet goed genoeg was. “ Ik werd vaak gezien als het ‘ zwarte schaap’. Schuldgevoel was wat er bij mij achter bleef. Mede hierdoor ging ik later bevestiging zoeken op de verkeerde plekken.’’ Op de middelbare school, zo zegt Nienke: ‘’begon ik depressieve gevoelens te krijgen en nam de duisternis steeds meer ruimte in mij over. Ik leefde veel in mijn hoofd, dat zie ik ook echt als een aanval van de duisternis, en ik was erg onzeker. Beetje bij beetje stapte ik dieper in die duisternis’’.

Onveiligheid

Als Nienke 20 jaar is, krijgt ze een relatie met een jongen, waarvan ze later ontdekt dat hij drugs gebruikt. ‘’Ik zocht wanhopig naar bevestiging bij hem maar werd achteraf gezien emotioneel gekleineerd. Ik geloofde alles wat hij zei en ook ik begon drugs te gebruiken en werd verslaafd.’’ Uiteindelijk ging deze moeilijke relatie uit, maar was Nienke verslaafd en zat ze in een diep dal. ‘’Ik vond de wereld zo ingewikkeld,’’ vertelt ze, ‘’Ik dacht dat ik niet mocht zijn wie ik ben. Ik zocht zoveel naar bevestiging, maar kreeg vaak het tegenovergestelde.’’

‘’Ik zocht zoveel naar bevestiging, maar kreeg vaak het tegenovergestelde.’’

‘’Al die tijd heb ik me zo leeg en alleen gevoeld’’, vertelt Nienke. ‘’Ik was het duistere pad ingeslagen, een pad zonder Jezus en kon bij niemand meer terecht. Ik raakte steeds dieper verstrikt in de duisternis’’. De liefde van Jezus was op dit moment nergens te bekennen in haar omgeving.

Nienke verhuist vanuit Zuidlaren naar Groningen. Daar belandt ze door een nieuwe, maar ook slechte relatie in een zeer onveilige situatie. Nienke: ‘’Ik weet nog goed dat ik op een dag echt vreesde voor mijn leven. Ik was op een totaal onveilige plek. Ik had een fysieke confrontatie met mijn toenmalige vriend gehad en werd belaagd door slechte mensen. Ik ging naar de politie om hulp te vragen. Maar die namen mij niet serieus.’’ Het voelde voor haar als een totale noodsituatie, waar ze er helemaal alleen voor stond. ‘’Ik wist niet wie ik moest bellen. Ik voelde me zo alleen. “Die nacht was onwijs spannend en vol gevaar mij”. En dat terwijl de nachtelijke duisternis kwam en het gevaar overal op de loer lag. ’

Het bleek ook een keerpunt. Want op dat moment is Nienke vanuit paniek gaan bidden. Het was echt een noodkreet. De zaadjes van vroeger begonnen uit de grond te schieten en werden lichtpuntjes waarin Nienke het uitriep naar iets daarboven: “Vader help mij”. ‘Ik belde een anonieme hulplijn en die herinnerde mij aan mijn oma die altijd voor mij bad en liedjes over God zong. Zo neuriede ze vaak het ‘ Onze vader’. Ik ging zelf door met bidden en dat gaf mij heel veel rust. Ik was een afscheidsbrief aan het schrijven aan mijn aardse vader en werd telkens getrokken naar het beeld van mijn hemelse Vader. ” De onveiligheid bleef, maar Nienke kreeg rust van God en kwam beetje bij beetje naar het licht, de duisternis uit.

Rotterdam

Nienke overleefde de nacht. Achteraf gezien was het deze dag dat Nienke opnieuw koos voor het leven. “Ik had nieuwe moed gekregen om hulp te vragen en kreeg ik een plek bij de vrouwenopvang in Rotterdam weg bij de slechte mensen die haar iets aan wilden doen. In Rotterdam kwam ik voor het eerst weer in de kerk, een evangelische kerk’’, zegt Nienke. ‘’Hier ervaarde ik de Heilige Geest die mijn gevoelige, intuïtieve kant aansprak. Ik begon meer te begrijpen over God, Jezus en de Heilige Geest waardoor ik meer ging leven in Zijn licht. ’’ Langzaamaan krijgt Nienke meer perspectief in haar leven. ‘’Ik had toen echt het gevoel dat de Heer mij veilig heeft gesteld in Rotterdam. Hij gaf mij een nieuwe kans in deze stad. Maar hij heeft nooit gezegd dat het makkelijk zou gaan worden.’’

In Rotterdam bouwt Nienke een nieuw leven op. Echter blijft haar leven vol strijd tussen duister en licht. De geschiedenis herhaalt zich nog een aantal keer. Nienke komt weer in aanraking met de duisternis en belandt weer in een verkeerd circuit. Maar ze komt ook nog af en toe in de kerk. ‘’Mijn oude gewoontes trokken mij weer naar de duisternis, naar de verkeerde mannen en alle andere slechte gewoonten in de duistere wereld. ’’

Gelukkig kende Nienke ook nog steeds de wereld van God, van het Licht. “ Op 14 februari was het weer een moment dat de Heilige Geest tot mij sprak. Ik had een huurachterstand en heel veel schaamte. De Heilige Geest sprak tot mij in mijn gedachten en wees mij er op dat ik ook kan kijken naar Zijn licht. Ik weet nog goed dat ik een kaarsje vroeg aan een hulpverlener om ook echt letterlijk mijzelf te kunnen focussen op het licht. “ De preken die Nienke had gehoord bij Jong en vrij waar ik af en toe kwam kwamen terug in haar gedachten. De focus op het licht op het licht van God bracht Nienke veel. Oplossingen kwamen voor problemen als de huurachterstand. Ze werd ook eens spontaan gezalfd in een openbare bus door een onbekende vrouw in Drenthe die vertelde dat de Heer haar had gestuurd. Nienke verlangde naar meer, naar het licht en de rust die daar zo lonkte.

‘’Ik verlangde naar meer van Zijn licht waar ik rust kon vinden.’’

Zie, u bent mooi, Mijn vriendin. – Hooglied 1: 8, 15 (HSV)

Die grote, onvoorwaardelijke bevestiging en liefde, waar Nienke zo naar snakte in haar leven, vond ze bij God. Nienke: ‘’Ik wist door de kracht van de Heilige Geest die ik ervaarde in de kerk dat ik op de juiste weg was. Niet alles zou gelijk goed zijn. Maar ik was niet alleen. Ik leerde steeds meer om te leven vanuit de identiteit die ik in Jezus ben: Zijn geliefde dochter. Deze identiteit kon ik niet verliezen door Zijn genade. Ik bleef domme keuzes maken, mijn gewoontes bleven mij trekken naar de duisternis. Maar Gods liefde bleef aan mij trekken en zette mij stap voor stap vrij van mijn oude leven.’’

‘’‘Ontspan je nou maar, ik ben er voor je, wat je ook doet.’’ Dat is wat ik telkens van de Heilige Geest hoorde. Mijn relatie met Hem groeide en groeide doordat ik vol overgave de bijbel las en alle woorden met de kracht van de Heilige Geest opdronk. Ik kon steeds beter luisteren naar Zijn stem en in Zijn aanwezigheid zijn. Zo vond en vind ik nog steeds de weg, het plan van God voor mijn leven. Het enige wat ik hoef te doen: omhoog kijken naar het licht, naar de zon en de bijbelse waarheid tot me nemen.“

In de zon vindt Nienke het licht, de Heilige Geest. Ze vertelt: “ Als ik aanbid tot God dan bid ik graag in tongentaal en focus ik mij graag op de zon. Zo raak ik vervuld van Heilige Geest en zie ik de kleur van de zon veranderen van geel maar oranje, roze en uiteindelijk paars. De kleur die volgens de bijbel staat voor Koningschap, overwinning, macht en autoriteit.”

‘’Jezus is nu mijn allerbeste vriend. Hij is iemand die met heel veel liefde en compassie naar mij kijkt en mij goedkeuring geeft om wie ik ben in Hem’’, vertelt Nienke. ‘’Daar heeft Hij alle geduld in de wereld voor.’’ Nienke heeft geleerd hoe je een intieme relatie met Jezus kunt onderhouden, hoe je de Heilige Geest ervaart en hoe de Bijbel echt een levend woord wordt. Ze weet dat het geloof geen eenrichtingsverkeer is. Nienke blijft elke dag nog leren. Zo leerde ze dat het belangrijk is om je (ook) te focussen op de kleine dingen. ‘’God zegt tegen mij: ‘Focus je op de vruchten die je hebt. En zorg dat je je taken met liefde doet.’’’

Nienke is vandaag de dag jeugdwerker in Rotterdam. ‘’Zonder God zou ik nu nog steeds verslaafd zijn aan alcohol en drugs. Maar God liet mij zien dat Hij een groter plan heeft voor mijn leven en dat Hij elke seconde van dit leven bij me wil zijn. Toen het voor mij onveilig was in mijn huidige wijk en de autoriteiten dit bevestigden, vertelde de Heilige Geest mij dat Hij voor mij zorgt en dat ik juist in Zijn licht mag zijn op de plek waar in nu woon. Hij zorgt voor mij, Hij is mijn toevlucht en burcht in onzekere tijden. Zijn liefde laat ik in alles wat ik doe zien, in de grote en kleine dingen. Als ik alleen maar een praatje maak met iemand, kan ik al zoveel betekenen. God werkt in het kleine, dat geloof ik echt.’’

Struikelend achter hem aan

Voor Nienke is het Bijbelboek Hooglied hét voorbeeld van hoe God haar liefheeft. ‘’Hooglied legt zo mooi uit hoe geduldig Hij is met mij en hoe Hij met mij wil dansen. Langzaam maar zeker wil hij laten weten hoeveel hij wel niet van mij houdt. Dat Hij een plan met mijn leven heeft in het licht.’’

Alles is mooi aan jou, er is geen gebrek aan jou (Hooglied4:7)

Elke dag van Nienkes leven blijft ze ervoor kiezen om omhoog te kijken naar het licht, naar de zon naar God met hulp van Jezus en de Heilige Geest. Dat kan letterlijk zijn door het naar God uit te zingen en te roepen of door het lezen van de bijbel, zingen en mediteren. “Zo dompel ik mij elke dag weer in Zijn waarheid over mij. Hij vertelt mij dat ik zijn grote liefde ben en dat ik mijn goedkeuring bij Hem mag vinden. Het Bijbelboek Hooglied laat mij zien hoe God de relatie met mij ziet. Hij is zo dol op mij. En dat mag ik elke dag weer ervaren. Zijn onvoorwaardelijke liefde voor mij helpt mij om Zijn licht te brengen in de duisternis. Ik ben genoeg in Hem en mag daarom struikelend achter Hem aan. Hij wijst de weg, ik volg in Zijn voetsporen en weet dat als ik val Hij helpt mij overeind.’’